خبرنگاران فشار روانی؛ درد مضاعف خانواده های جان باختگان کرونا - تور آسیایی ارزان

حدود یک ماه است که بخش های مختلف جامعه با کرونا دست و پنجه نرم می نماید، تا به امروز در مازندران یکهزار و 542 مبتلا به کرونا شناسایی شدند که از این تعداد، 62 نفر جان خود را از دست دادند. بر اساس اعلام رسمی دستکم 6 تن از این قربانیان از مسئولان و کادر پزشکی بودند شامل 2 پزشک ، معاون دانشگاه علوم پزشکی مازندران و سه کادر درمانی یا اداری .

گذشته از این بعضی مسئولان هم اعلام کردند تست کرونا آنها مثبت بوده است. در مازندران مدیرعامل جمعیت هلال احمر، رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران، فرماندار ساری به کرونا مبتلا شده و در قرنطینه هستند.همچنین همسر شهردار ساری به کرونا مبتلا شده و شهردار ساری هم مشکوک به ابتلای به کرونا است.

در حالی که مسئولان چه در سطح استانی و شهرستانی و یا کشوری، ابایی از بیان ابتلا به کرونا ندارند اما همان اندازه، مردم جامعه که مبتلا به کرونا شده و یا اقوام آنها بر اثر ابتلا به کرونا فوت شده اند ، این مساله را پنهان می نمایند و علاقه ای ندارند درباره آن صحبت نمایند.

شاید اقشار مختلف جامعه، نگران محرومیت های اجتماعی هستند که ممکن است از سوی دیگر افراد بر آنها اعمال گردد.

به عنوان نمونه در یکی از روستاهای مناطق مرکزی مازندران پدر یکی از کادر درمانی بیمارستان محل پذیرش بیماران کرونایی به علت ابتلای فرزندش به کرونا با رفتار ناپسند بعضی از اهالی روستا روبرو شد. این فرد که فرزندش از کادر درمانی بود و در جهت خدمت به مردم، به کرونا مبتلا و بستری شد، علاوه بر درد بیماری فرزند، درد نگاه نادرست دیگران را هم متحمل شده بود در حالی که حدود 20 روز پس از ابتلای فرزندش به کرونا با او مقلاقاتی نداشت که او هم ناقل کرونا باشد.

قشر میانه جامعه، فرودست یا بالادست فرقی نمی نماید، چه آن که پزشک است یا وکیل، معلم یا کارگر ساده، علاقه ای ندارد درباره فردی از خانواده خود که به کرونا مبتلا شده و جان باخته است صحبت کند، کرونا را انگی می دانند که مهر آن نباید بر پیشانی آنها باقی بماند.

در تماس با بعضی خانواده ها که عزیزی را بر اثر ابتلا به کرونا از دست داده اند یا اظهار می نمایند که عضو خانوه اشان به کرونا مبتلا نبوده و یا عنوان می نمایند نمی خواهند نام عضو خانواده آنها به عنوان فوتی مبتلا به کرونا درج گردد. صحبت با آنها برای اقناع فایده ای ندارد، از آینده فرزندانشان واهمه دارند و این که مردم از آنها دوری گزینند.

در تصور این افراد، گویا کرونا با رفتارهای پرخطری که باعث بروز بعضی بیماری ها می گردد برابر است، شاید به همیت دلیل است که در شبکه های اجتماعی می خوانیم که به مزاح می نویسند کسی که کرونا داره مجرم نیست، بیماره.

خانواده فوتی های مبتلا به کرونا، در عزای عزیزان خود به سوگ نشسته اند، شرایط روحی مناسبی برای مصاحبه و گفتن توضیح حال فرد فوت شده ندارند اما اقوام دور و نزدیک این افراد، بعضی علائم و توضیح حال بیمار را اعلام کردند.

اعظم السادات موسوی 40 ساله، مامای مرکز بهداشت پایین دزا شهرستان ساری است که روز آدینه بر اثر کرونا درگذشت و 2 فرزند دختر 20 و 22 ساله دارد. یکی از اقوام وی درباره بیماری این ماما گفت: خانم موسوی در اثر روبروه با مراجعه نمایندگانی که به مرکز بهداشت رفت و آمد داشتند به کرونا مبتلا شد.

وی درباره علائم کرونا در خانم موسوی اظهار کرد: تب، خشکی دهان، خارش گلو و در روزهای پایانی هم تنگی نفس جزو علائمی بود که این خانم داشت.

این فرد ادامه داد: خانم موسوی به مدت یک هفته در بیمارستان امام خمینی (ره) ساری بستری بود و پس از یک هفته جان خود را در راه خدمت به هموطنانش از دست داد.

دانیال جعفری جوان 27 ساله دیگری است که چند روز قبل بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت. جوان ورزشکار و قهرمان در رشته تکواندو، سال گذشته در همین ایام ازدواج نموده بود و فرزندی ندارد.

یکی از اقوام آقای جعفری درباره ابتلای این فرد به کرونا گفت: پدر دانیال بیمار بود و او برای بردن پدرش به مرکز درمانی اقدام کرد، گویا در حین رفت و آمد به مرکز درمانی، از پدر خود کرونا گرفت.

وی با بیان اینکه دانیال با علائم تب و بی حالی به مرکز درمانی مراجعه کرد که متوجه شد به کرونا مبتلا شده، اضافه نمود: وی در بیمارستان رازی قائمشهر بستری بود و پس از یک هفته جان سپرد.

این فرد با اشاره به اینکه تنگی نفس، بی اشتهایی و تب از علائمی بود که دانیال در مدت بیماری داشت، ادامه داد: در روزهای آخر از ماسک اکسیژن استفاده می کرد و با وخامت حالش به آی سی یو منتقل شد اما بیماری شدت یافته بود و جان باخت.

وی کارمند اداره برق ساری بود.

در کنار توجه به بیماران مبتلا به کرونا و احتیاج دیگر بخش های جامعه، به نظر می رسد بهداشت روانی خانواده های این افراد به شدت در معرض آسیب قرار گرفته است و احتیاج است بخش روانشناسی و جامعه شناسی کشور، با رصد این خانواده ها، به مسائل روحی آنها توجه کند تا آثار ناشی از کرونا در آنها کاهش یابد.