آنالیز بردگیم رَدلندز؛ سرزمین دیوانگان - تور آسیایی ارزان

در یک دنیای پسا آخرالزمانی، منابع حرف اول و آخر را می زنند و این گزاره هیچ جایی بیش از بازی ردلندز (Radlands)، ساخته تازه گروه روکسلی گیمز (Roxley Games)، صدق نمی نماید. این بازی به وسیله دنیل پیچنیک (Daniel Piechnick) طراحی شده است. بازی ردلندز شما را در رهبری گروهی از بازماندگان قرار می دهد که کوشش می نمایند مانع از این شوند که دیگران چیزهایی را که متعلق به آنان است، تصاحب نمایند.

اگرچه شاید تعداد بازی های رومیزی دونفره به میزان بازی های چندنفره نباشد؛ اما با این حال در این سال ها شاهد بازی های رومیزی دونفره بسیار خوبی بوده ایم که توانسته اند ساعت ها بازیکنان را به خود مشغول نمایند. آیا ردلندز می توانند در زمره این بازی ها قرار بگیرد؟ اکنون زمان آن است که پاسخ این پرسش را بدهیم.

آنالیز اجمالی روند بازی

بگذارید در ابتدا نگاهی به گیم پلی این اثر بیندازیم. در ابتدای هر بازی، بازیکنان باید بین تعداد محدودی کارت، سه کارت را به عنوان پایگاه های خود انتخاب نمایند (که در اصطلاح به آن Drafting می گویند.). نکته قابل توجه این است که 34 کارت برای پایگاه ها وجود دارد که تمامی آن ها منحصر به فرد هستند. هر پایگاه جایگاهی برای قرار دادن دو فرد در ستون بالای آن واقع شده است. این یعنی، بدون احتساب کارت های رویداد، یک بازیکن می تواند حدبیشتر به صورت هم زمان 6 نفر را در بازی در اختیار داشته باشد (دو نفر برای دفاع از هر پایگاه).

نوبت یک بازیکن در 3 مرحله انجام می گردد. مرحله اول مرحله رویدادها است که در آن همه رویدادهای شما یک موقعیت به سمت بالا حرکت می نمایند. هر رویدادی که در آغاز دور در موقعیت اول واقع شده است، انجام می گردد. سپس یک کارت می کشید و سه توکن (بهامهر) آب برمی دارید. در نهایت، شما هر عملی را که بخواهید، انجام می دهید که این اعمال شامل قرار دادن کارت های شخصیت ها یا کارت های رویداد در بازی (با پرداخت هزینه یک توکن آب)، دور انداختن کارت از دست شما و انجام ویژگی های آن و استفاده از توانایی های کارت های شخصیت ها در بازی (با پرداخت هزینه یک توکن آب) است. بیشتر قابلیت ها به شما اجازه می دهد که به کارت های شخصیت ها یا پایگاه های افراد دیگر لطمه بزنید یا آن ها را نابود کنید. با این حال، کارهای جالب دیگری هم وجود دارد که می تواند آن ها را انجام دهید. از این کارها می توان به درمان شخصیت ها و افراد خود، کشیدن کارت، یا استفاده از مهاجمان (Raiders) اشاره نمود.

هدف اصلی بازی این است که شما بتوانید هر سه پایگاه حریف خود را نابود کنید. همچون کارت های شخصیت ها، هرکدام از این کارت های پایگاه، با دریافت دو ضربه نابود می شوند. با انجام این کار، شما پادشاه ردلندز و برنده بازی خواهید شد.

بازی ردلندز از نظر کیفیت قطعات واقعاً شگفت انگیز است. در میان ناشران بازی های رومیزی لوکس، روکسلی گیمز (Roxley Games) همچنان در رده های برتر قرار داد. طراحی های هنری بازی چشم نواز و هنرمندانه طراحی شده اند و این در همان نگاه اول هم معین است و فضای منحصر به فرد پسا آخرالزمانی آن به شدت با بازی همخوانی دارد و می تواند به بهبود تجربه کلی بازیکن یاری کند. طراحی های هنری بازی به وسیله دیمین مامولیتی (Damien Mammoliti)، مانی ترمبلی (Manny Trembley) و گروه مستر کادینگتون (Mr. Cuddington) اجرا شده است که جمعی فوق العاده را تشکیل می دهند. به طور خلاصه، بازی ردلندز همه معیارها از نظر کیفیت و ارزش فراوری را با سربلندی پشت سر می گذارد.

با این حال، در حالی که همه این چیزها عالی است، چیزی که بیشترین اهمیت را دارد، گیم پلی بازی است و ردلندز در این زمینه واقعاً عالی است. به عنوان یک بازی دونفره، برای بازی ها بسیار سخت است که فقط یک Magic: The Gathering دیگر اما با مضمونی متفاوت نباشند. با این وجود، این بازی احساسی کاملاً منحصر به فرد دارد. اول از همه، منابع موجود در بازی بسیار محدود هستند و شما سه توکن آب در اختیار دارید (گاهی اوقات 4 تا) که می توانید از آن ها بهره ببرید اما همچون رهبر یک گروه در دنیایی پسا آخرالزمانی واقعی، همه خواهان مقداری از آن منابع خواهند بود. آیا می خواهید شخصی را وارد بازی کنید یا از توانایی تفنگ ریلی خود بهره ببرید؟ برای این کارها، مقداری از آن منابع گران بهای خود را باید خرج کنید. این یکی از آن بازی هایی است که در آن نمی توانید هر کاری را که می خواهید در یک نوبت انجام دهید، بنابراین باید کارآمدترین استفاده را از نوبت خود کنید.

این یعنی ردلندز سرشار از تصمیم های سخت است. به عنوان مثال نقش یک فرد را در مقابل یک پایگاه بازی کنید. برای مثال، یکی از کارت های شخصیت را مقابل خود و پایگاه خود بازی کنید. شخصیت هایی که مقابل یک پایگاه قرار دارند، به آن یک لایه محافظتی می دهند (البته نه همواره)، بنابراین جایی که شما افراد خود را قرار می دهید به میزان اینکه چه کسی را انتخاب می کنید، اهمیت دارد. وقتی شما شخصیتی با قابلیت های ویژه را در اختیار دارید، باید انتخاب کنید که آیا می خواهید آن را در خط جلوی پایگاه خود قرار دهید یا آن را در پشت کارت یک شخصیت دیگر مخفی کنید تا زمان بیشتری زنده بماند.

همسویی مکانیک ها و مضمون بازی

همان طور که در بالا شرح داده شد، حتی قبل از باز کردن جعبه ردلندز متوجه طراحی های هنری جالب توجه و القای حس پسا آخرالزمانی آن خواهید شد. استفاده از رنگ های فلوئورو در پس زمینه سفید کارت ها و جعبه ها، طراحی هنری را برجسته و شما را به دنیای جنون آمیز یک اثر پسا آخرالزمانی با آن فضا دعوت می نماید.

به همین شکل، مکانیک های بازی هم این دیوانگی را به تصویر می کشند که این موضوع بازی ردلندز را به قدری هیجان انگیز می نماید که هر کارت به قدری مجذوب کننده و قدرتمند است که همان انرژی پرجنب وجوش و پرهرج ومرج طراحی های هنری را از خود به نمایش می گذارد.

با این حال، با وجود این روند پرهرج ومرج و نوبت هایی که سریع انجام می شوند، این احساس وجود دارد که انگار ضرب آهنگ ردلندز همواره آهسته است. تنها با سه توکن آب و یک کارت، در هر نوبت شما در چیزهایی که می توانید به آن ها برسید، محدودیت هایی دارید.

به عنوان مثال، تمام حملات بزرگ درون بازی، چه کارت رویداد Bombardment باشد که به تمام پایگاه های حریف آسیب می رساند و چه کارت رویداد Molgur Stang باشد که می تواند یک پایگاه دشمن را به ازای یک توکن آب نابود کند، چندین نوبت برای راه اندازی و بازی کردن آن ها صرف می گردد. با این حال، این فلسفه کلی حمله های کوچک تر را هم تحت تأثیر قرار می دهد. در حالی که این کار به شما بازخوردی فوری نمی دهد یا به شما اجازه نمی دهد تا کارت ها را به طور مؤثر با هم ترکیب کنید و کمبویی را اجرا کنید اما این کار به شما این فرصت را می دهد تا به هر عملی که حریف در بازی خود انجام می دهد، به صورت دقیق و فکر شده واکنش نشان دهید.

یکی از چیزهای بسیار مجذوب کنندهی که در بازی وجود دارد، این است که گاهی شما حرکتی را انجام می دهید که فکر می کنید کلید برنده شدن شما است و سپس قبل از آن که بتوانید آن را اجرا کنید، در آن ناکام می مانید و سپس حریفتان دقیقاً همان کار را بر سر شما می آورد.

این رفت و برگشت های هیجان انگیز پر از لحظه های خاص و شیرینی است که شما را درگیر بازی می نماید تا زمانی که پایگاه های کسی منفجر گردد.

سخن پایانی

در نهایت، کارت کمپ ها یا همان پایگاه ها که مجموعه زیادی از آن ها وجود دارد، تکرارپذیری بازی را بالا می برد و شما را مشتاق به بازگشت به سوی ردلندز می نماید. شما در ابتدای بازی سه تا از آن ها را انتخاب می کنید و آن ها می توانند در هر لحظه که شما بخواهید، قابلیت های خود را برای شما فراهم نمایند.

این قابلیت ها به قدری متفاوت هستند که سبک بازی شما را تغییر می دهند و نحوه پیشروی و جریان بازی و افت وخیزهای آن را مشخص می نمایند. ترکیب کردن این کارت ها با یکدیگر و رسیدن به هم افزایی و ترکیب های متنوع و تجربه بازی با آن ها و یادگرفتن از این ترکیب های متنوع، هم اعتیادآور و هم پاداش دهنده است.

با این وجود، زیبایی واقعی ردلندز در این است که چگونه قدرت هرج ومرج و آشوب را در بازی به تصویر می کشد و حتی با توجه به تنوع زیاد دسته کارت هایی که می توانید انتخاب کنید، همه چیز در بازی بیش وکم متعادل به نظر می رسد. این احساس به درستی به شما القا می گردد که این انتخاب های شما در طول بازی هستند که برنده را مشخص می نمایند نه صرفاً خود کارت ها. ردلندز اثری است که دوست دارید بارها و بارها و بارها به سراغ آن بروید.

منابع: Roll to Review - Board Game Quest