ماجرای گرگ های تهرانپارس چیست؟ - تور آسیایی ارزان

خبرنگاران: خبر آنلاین نوشت: به گفته متخصصان سازمان حفاظت محیط زیست، این شغال های سرحال، صرفا برای دسترسی به پسماند غذایی گردشگران به محیط زیست انسانی نزدیک شده اند در غیراین صورت در حیات وحش، هیچ حیوانی انسان را دوست خود نمی داند و به او نزدیک نمی گردد.

محمد کرمی، رئیس اداره مدیریت حیات وحش استان تهران به همشهری می گوید آنالیز ها نشان می دهد که شغال ها در پارک جنگلی لویزان دیده شده اند.

با تغییر کاربری زمین های اطراف تهران از منطقه ها جنگلی و مراتع به زمین های کشاورزی، پارک های جنگلی و یا منطقه ها شهری، حضور حیات وحش در سکونتگاه های حاشیه ای معمول شده است.

دیده شدن حیات وحش در پارک جنگلی لویزان که حدود 50سال عمر دارد امر طبیعی است ولی باید بدانیم که از سوی دیگر دیده شدن حیات وحش در نزدیکی انسان، نشان دهنده عدم مدیریت پسماند گردشگران در طبیعت است.

در هر آخر هفته طبیعت گردان حجم قابل توجهی از پسماند مرغ و گوشت را در طبیعت پارک های جنگلی مثل سرخه حصار و لویزان و… جا می گذارند. این درحالی است که برای حیات وحش دسترسی به غذای آسان اولویت است.

وقتی پسماند انسانی مهیا باشد شغال ها و روباه ها و… دیگر به سراغ خرگوش و موش که شکار کردنش سخت تر است نمی روند. شغال ها شکارچی طبیعی ندارند یعنی عامل کنترل نماینده این گونه دسترسی به غذاست. نه تنها شغال که سایر گونه ها در حیات وحش، وقتی غذا برایشان فراهم باشد همه توله هایشان را نگه می دارند و یا برخلاف معمول، چند قلوزایی در آنها افزایش می یابد.

به طور مثال وقتی بارندگی در یک سال خوب باشد، علفخواران نیز چند بره به جهان می آورند. درست مثل غذارسانی به سگ های بلاصاحب وقتی غذارسانی دستی صورت گیرد، مادر توان شیردهی به همه توله هایش را دارد در نتیجه جمعیت گونه به صورت تصاعدی افزایش می یابد.

شغال طلایی تنها شغال بومی ایران است. شغال جانوری اجتماعی است و به صورت خانوادگی (نر و ماده و توله هایشان) زندگی می نمایند. این جانور انطباق پذیری خوبی با شرایط مختلف دارد و از منابع غذایی متنوعی شامل میوه ها، جوندگان، پرندگان، حشرات و سم داران کوچک تغذیه می نماید. جثه شغال شبیه گرگ ولی به مراتب کوچک تر از آن است.

گوش ها، دست و پا و دو طرف بدن گندمگون، زیر بدن زرد زنجبیلی و یا تقریباً سفید است. رنگ شغال های جنوب ایران روشن تر از شغال های نواحی شمال است. قسمت انتهایی دم گاهی بریده به نظر می رسد و رنگ آن تیره تر است. در موقع دویدن معمولاً دم را پایین و بین پاها نگه می دارد.