کشف مُهره 13 هزار ساله - تور آسیایی ارزان

به گزارش خبرنگاران، باستان شناسان در وایومینگ، قدیمی ترین مُهره شناخته شده در نیم کره غربی را کشف کردند که یک زیور استخوانی با قدمت نزدیک به 13 هزار سال است که به وسیله قوم کلوویس (Clovis) ماقبل تاریخ ساخته شده است.

محققان به لایوساینس گفته اند این مُهره استوانه ای شکل که صیقل داده شده است، 7 میلیمتر طول دارد، دارای چندین شیار است و از استخوان یک خرگوش ساخته شده است. محققان خاطرنشان کردند که رنگ قرمز بسیار کمرنگ این مُهره ممکن است به علت خاک غنی از اکسیدآهن متمایل به قرمز محیط اطراف ایجاد شده باشد.

محققان این مُهره را در نزدیکی بقایای یک آتشدانِ ماقبل تاریخ به همراه دیگر آثار باستانی متعلق به قوم کلوویس پیدا کردند. کلوویسها نخستین مردم ساکن قاره آمریکا نبودند. آنها بیش از 13هزار سال پیش به وسیله پل برینگ لند به آمریکای شمالی رسیدند؛ مسیری که در آخرین عصر یخبندان در تنگه برینگ قرار داشت و اکنون زیر آب رفته است. شواهد مربوط به کلوویسها به سرنیزه های نمادین آن ها گره خورده است، اما کلوویسها حدود 12 هزار و 750 سال پیش ناپدید شدند، یعنی درست در زمانی که دوره یانگر درایاس آغاز شد و بعضی از حیوانات بزرگ منطقه منقرض شدند.

این مُهره کوچک در سال 2016 در محوطه ای واقع در شهرستان کانورس کشف شد. باستان شناسان بعلاوه بیش از 40هزار ابزار سنگیِ کلوویسها را در همان محوطه به همراه بخش هایی از بقایای یک ماموت، بقایای سوخته گاومیش های کوهان دار عصر یخ و سوزن هایی از جنس استخوان کشف کردند.

محققان برای مشخص نوع استخوانی که لوویس ها برای ساخت مهره استفاده کردند، نمونه ای از کلاژن آنها را برای استفاده در آزمایش باستان جانورشناسی استخراج کردند. با این حال، چند احتمال وجود دارد؛ در آن موقع، خرگوش های کالیفرنیایی(L. californicus)، خرگوش های دم سفید (L. townsendii)، خرگوش های پاشنه برفی (L. americanus) و خرگوش های قطبی (L. arcticus) همگی در وایومینگ کنونی زندگی می کردند.

محققان در این مقاله که 5 فوریه در ژورنال Scientific Reports منتشر شد، نوشتند که این یافته نخستین مدرک روشنی است که نشان می دهد مردم کلوویس از خرگوش ها استفاده می کردند.

محققان برای قوت بخشیدن به این فرضیه که این مُهره ساخته دست انسان است و محصولی باقیمانده از اعمال یا هضم یک حیوان وحشی نیست، متذکر شدند که این مُهره تنها شیء استخوان صیقلی از هزاران مورد موجود در محل کشف است.

به گفته سوروول، اگرچه محققان نتوانستند به طور دقیق قدمت این مهره را مشخص نمایند، اما تاریخ گذاری رادیوکربن در محل کشف نشان می دهد که قدمت محل به 12هزار و 940 سال پیش بازمی شود. مهره های لوله ای مشابه، که به همان سبک از استخوان های خرگوش ساخته شده اند، قبلاً در سیبری یافت شده بودند و قدمت آن ها به 28هزار سال پیش بازمی شود. این احتمال وجود دارد که نخستین آمریکایی ها این روش ساخت مهره را با خود از سیبری آورده باشند، اما به گفته محققان، یافتن فقط یک مُهره، نتیجه گیری در این مورد را سخت می نماید. محققان بعلاوه افزودند که ساخت مُهره از استخوان های خرگوش ممکن است به طور مستقل در هر دو مکان تکامل یافته باشد.