اروپا در گذار تاریخی با روسیه
به گزارش تور آسیایی ارزان، سفر ولادیمیر پوتین به فرانسه و دیدار او با امانوئل مکرون در آستانه نشست گروه هفت که هفته آینده در غیاب روسیه برگزار می گردد، پیغام هایی جدی و روشن از اروپا برای امریکا دارد.سابقه دوستی اروپا با روسیه بسیار بیش از سابقه دوستی آن با امریکا است. اما آنچه در 150 سال گذشته باعث شد اروپا از این کشور فاصله بگیرد و به امریکا نزدیک تر گردد، نبرد ایدئولوژی و توسعه طلبی کمونیسمی بود که بخش هایی از اروپا را ضمیمه شوروی نموده بود.
برای رزرو قطار اروپا با بهترین ها مشورت کنید و مناسبترین برنامه سفر را انتخاب کنید.
با این حال این نگرانی 28 سال پیش، درپی فروپاشی شوروی کمرنگ شد. اما دیری نپایید که امریکا در جهت حفظ رجحان و موقعیت خود در اروپا، ترس از روسیه را جایگزین ترس از شوروی کرد و اروپا دیگر بار متوجه خطرات احتمالی از جانب روسیه شد. اما سیاست های دو سال اخیر امریکا در قبال اروپا و یکه تازی های دونالد ترامپ در جهان، باعث شد اروپا که شاهد کوشش ترامپ برای ایجاد روابطی با روسیه بود، به این تحلیل برسد که ممکن است امریکا و روسیه وارد مذاکراتی شوند و آنها از این قافله عقب بمانند. در اینجا بود که مسأله منافع اروپا به میان آمد. اروپا هرچند روابط نزدیکی با امریکا دارد، اما وقتی پای منافعش به میان آمد، حتی با اینکه این منافع در تضاد با امریکا بود، خود را ملزم دید در جهانیی که رقابت روز به روز بیشتر می گردد، امکانات بیشتری برای خود فراهم کند. سران اروپا می دانند روسیه بالقوه ثروتمندترین کشور جهانست و بازاری است که اگر وارد آن شوند، می توانند بخوبی از آن بهره مند شوند.
زمانی بخش زیادی از کالاها به وسیله اروپا به سایر نقاط جهان صادر می شد. اما اکنون صادرات اروپا میدان رقابت را به کشورهایی چون چین، برزیل، هند و ژاپن واگذار نموده است. بنابراین اروپا در چنین شرایطی که از منابع اولیه خالی است و امکانات رقابتی آن ضعیف شده است، خواستار آن است که به یکه تازی ترامپ پاسخ دهد. از دیگر سو نگرانی های امنیتی اروپا بابت روسیه نیز بخصوص از زمانی که ترامپ اعلام نمود، اروپا باید هزینه های حمایتی خود را تأمین کند، کاهش یافته است و دیگر لزومی به تابعیت از امریکا در ناتو نمی بیند. بنابراین سران اروپا در کوشش هستند، جنبه های مخاطره آمیز رابطه با روسیه را کنار بگذارند و از هزینه های رویارویی های احتمالی با این کشور بکاهند. البته دلیلی هم برای نگرانی نیست. روسیه با توجه به وسعت زیاد و جمعیت کم باید یک کشور دفاعی تلقی گردد. زیرا حتی اگر هم بخواهد دست به توسعه طلبی بزند، امکان نگهداری و حفاظت از چنین قلمروهایی را نخواهد داشت. ضمن آنکه باید به نگاه روسیه به اروپا به عنوان یک بازار پر جمعیت که به منابع و مواد اولیه آن احتیاج دارد، توجه داشت. روسیه چنین احتیاجی به اروپا ندارد اما خواستار آن است که امکانات دسترسی اش به دریاها برچیده نگردد. مسأله شبه جزیره کریمه نشان داد که روسیه تاچه اندازه درباره حضور خود در بخش های قابل دسترسی به جهان مصر و جدی است و از آن چشم پوشی و گذشت نمی کند.
با این حال نمی توان تغییر نگاه اروپا به روسیه را به معنای بریدن آن از امریکا دانست. زیرا امریکا از لحاظ جمعیتی یک کشور اروپایی است و بخش عمده ای از جمعیت آن را افرادی با تبار آلمانی، لهستانی، ایتالیایی فرانسوی و بخصوص آنگلوساکسون تشکیل می دهند. اما اروپا با عقلانیت در حال حرکت به این سمت است که توسعه مالی آینده خود را در قاره خود و با اتکا به منابع اولیه روسیه و توسعه سرمایه گذاری در این کشور که می توان گفت ثروتمندترین کشور آینده جهان خواهد بود، قرار دهد.
منبع: ایران آنلاین