بازی های خاطره انگیز دوران کودکی - تور آسیایی ارزان

امروزه در کلان شهرهای ایران و با صنعتی شدن زندگی، جای خالی بازی های خلاقانه و مبتکرانه کوکان دیده می شود. حال دیگر بچه ها از سنین پایین به بازی های رایانه ای روی می آورند و کمتر به بازی های دستی و فیزیکی علاقه نشان می دهند. بازی های گروهی بچه ها به فراموشی سپرده شده و درحال منسوخ شدن است.

بچه ها در بازی های دسته جمعی با محیط بیرون ارتباط برقرار می کنند، حمایت از افراد ضعیف را می آموزند، قدرت ابراز وجود پیدا می کنند و از ترس و خجالت رها می شوند. آنها با رعایت اصول و مقرارت و مفهوم سلسله مراتب آشنا می شوند. بازی، رقابت و تجربه شکست را به بچه ها می آموزد.

بازی های بچگانه موجب ابراز احساسات، عواطف، ترس ها و تردیدها، مهر و محبت، خشم و کینه و نگرانی ها می شود. انسان به همه این احساس ها برای زندگی اجتماعی نیاز مند است.

بچه ها در بازی به توانمندی های فکری و بدنی خود آگاهی پیدا می کنند، نیرو و انرژی آنها به بهترین شکل مصرف می شود. علاوه بر این بازی باعث رشد هماهنگ دستگاه ها و اعضای مختلف بدن می شود.

بازی های گروهی بچه ها در یادگیری زبان، ساختارهای اجتماعی، رشد قوه تخیل و تفکر و همچنین آشنایی با مفاهیم فضا، شکل و ساخت نقش به سزایی دارند.

به دلیل زندگی محدود در آپارتمان ها، جلوگیری از مزاحمت برای همسایگان، عدم امنیت در خیابان ها و کوچه ها به هنگام بازی، بچه ها شهرنشین از انجام بازی های طبیعی محروم هستند. یکی از نتایج بزرگ شدن شهرهای ایران، محدودیت های غیر طبیعی برای بچه ها است. وقت بچه ها، بخصوص دختران اکنون بیشتر در چاردیواری می گذرد: چاردیواری خانه، اطاق، ماشین، مدرسه.

شرایط فرهنگی ایران امکان کمتری برای بازی در خارج از خانه برای دختران ایجاد می کند. بنابراین شرایط فیزیکی داخل خانه، فضاهای کوچک تر و فضاهای بسته، دختران را به سمت بازی های تخیلی و نمادین هدایت می کند.

اسباب بازی های سنتی هم حال دیگر جای خود را به اسباب بازی های ارزان قیمت چینی داده اند.

اکنون بچه ها پس از عبور از مرحله بازی با اسباب بازی به بازی های رایانه ای روی می آورند. هنوز تاثیرات مثبت و منفی بازی های رایانه ای بر روی بچه ها دقیقا مشخص نیست و این فرایند نو موضوع تحقیقاتی طولانی مدت برای جامعه شناسان و روان شناسان خواهد بود.