نشانه های بیش فعالی کودک دو و سه ساله - تور آسیایی ارزان

خبرنگاران: تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در بچه ها زیر 4 سال، از جمله دو و سه ساله، کار ساده ای نیست. در این سنین، تشخیص قطعی این اختلال به علت همپوشانی ویژگی های رشدی طبیعی با علائم احتمالی بیش فعالی، برای متخصصان هم سخت است. با این حال، آگاهی از نشانه هایی که ممکن است در آینده به بروز ADHD در کودک اشاره داشته باشند، برای والدین و متخصصان راهنما است. این آگاهی باعث میگردد که سریعتر و در زمان مناسب در پی درمان باشید.

اول از همه در نظر داشته باشید که بچه ها نوپا ذاتا پرانرژی و کنجکاو هستند. تمایل به اکتشاف محیط اطراف، جنب و جوش، و برقراری ارتباط به وسیله بازی، همگی ویژگی های رشدی طبیعی در این سن محسوب می شوند و تشخیص بیش فعالی و نقص توجه مستلزم الگوهای رفتاری مداوم و فراگیر است که در زندگی روزمره کودک اختلال ایجاد کند.

نشانه های احتمالی بیش فعالی در دو و سه سالگی

در ادامه بیایید بعضی از نشانه های احتمالی بیش فعالی و نقص توجه در بچه ها نوپا را آنالیز کنیم. اگر هر یک از این علائم را برای مدت زمان زیادی مشاهده کردید، در این زمان حتما باید به یک مشاور تخصصی مراجعه کنید و از خدمات تخصصی برای درمان بهره ببرید.

1. بیقراری حرکتی بیش از حد

بچه ها نوپا فعال هستند، اما در کودک مبتلا به ADHD، این فعالیت ممکن است با شدت و مدت زمان بیشتری همراه باشد. آن ها به سختی می توانند برای مدت طولانی در یک جا بنشینند، دائما در حال حرکت و ورجه و ورجه هستند، و ممکن است حتی در هنگام غذا خوردن یا بازی آرام، دست و پای خود را تکان دهند.

2. مشکل در تمرکز و پیروی از دستورات

بچه ها دو تا سه ساله به طور طبیعی کنجکاو و فعال هستند و ممکن است در تمرکز بر روی یک فعالیت خاص برای مدت طولانی با مشکل روبرو شوند. با این حال، در بعضی از بچه ها، این مشکل در تمرکز و پیروی از دستورات ممکن است شدیدتر باشد که به عنوان یکی از نشانه های اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) شناخته گردد. در این صورت به نظر می رسد که کودک به صحبت های شما گوش نمی دهد و حواسش به چیز دیگری است. بعلاوه به راحتی حواسش پرت می گردد و با کوچکترین محرکی توجهش از یک فعالیت به فعالیت دیگر جلب می گردد.

3. تکانشگری و رفتارهای ناگهانی

بچه ها مبتلا به ADHD ممکن است قبل از فکر کردن دست به عمل بزنند. آن ها در مهار تکانه های خود و کنترل رفتارهای ناگهانی با مشکل روبرو اند. این رفتارها می توانند شامل دویدن به سمت خیابان، صحبت کردن بی موقع، یا برهم زدن بازی سایر بچه ها باشد.

4. مشکل در مدیریت احساسات

بچه ها مبتلا به ADHD اغلب در تنظیم هیجانات خود با مشکل روبرو هستند. آن ها ممکن است به سرعت عصبانی شوند و پرخاشگری نشان دهند که در این صورت مراجعه به مشاوره پرخاشگری بچه ها نیز می تواند انتخاب درست و مناسبی باشد. بعلاوه، در مدیریت احساسات منفی مانند ناامیدی یا خستگی توانایی کمتری دارند.

5. تاخیر در تکامل گفتاری و زبانی

بعضی از بچه ها مبتلا به ADHD ممکن است در زمینه تکامل گفتاری و زبانی با تاخیر روبرو شوند. این تاخیر می تواند در زمینه درک دستورالعمل ها، برقراری ارتباط موثر، یا دنبال کردن مکالمه بروز پیدا کند.

6. بی نظمی و مسائل سازماندهی

بچه ها مبتلا به ADHD اغلب در مرتب کردن وسایل خود یا سازماندهی فعالیت هایشان با مشکل روبرو هستند. آن ها ممکن است نسبت به گم کردن وسایلشان مستعدتر باشند و در برنامه ریزی و اجرای کارها با مسائلی روبرو شوند.

نکات مهم:

• این نشانه ها به تنهایی نمی توانند علتی بر ابتلا به ADHD باشند. بلکه مشاهده مکرر و مداوم این الگوهای رفتاری در محیط های مختلف (خانه، مهدکودک و غیره) اهمیت دارد.
• شدت و تداوم این علائم در تشخیص نقش اهمیت بسیار زیادی دارد.
• سایر اختلالات رشدی نیز ممکن است با علائمی شبیه به ADHD همراه باشند. بنابراین، برای تشخیص دقیق، مراجعه به جلسات مشاوره روانپزشکی و آنالیز های تخصصی به وسیله روانپزشک کودک و نوجوان یا روانشناس کودک ضروری است.

تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی مناسب می تواند به بچه ها مبتلا به ADHD در مدیریت علائم و داشتن زندگی پربار کمک کند. در صورت نگرانی در خصوص رفتار فرزندتان، با پزشک متخصص اطفال یا یک متخصص روانشناسی کودک مشورت کنید.

راهکارهای درمانی بچه ها زیر 4 سال

در حال حاضر، دارو درمانی برای بچه ها زیر 4 سال مبتلا به ADHD تجویز نمی گردد. با این حال، رویکردهای درمانی دیگری وجود دارند که می توانند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کودک کمک نمایند.

• آموزش والدین: آموزش والدین در خصوص ADHD و کسب مهارت های رفتاری برای مدیریت رفتار کودک، از مهم ترین ارکان درمان در بچه ها نوپا به شمار می رود. والدین با یادگیری روش های تشویق رفتارهای مطلوب، برقراری روال های تعیین، و ایجاد محیطی منظم می توانند به بهبود رفتار و عملکرد کودک کمک نمایند.
• درمان بازی: به وسیله بازی هدفمند، بچه ها نوپا می توانند مهارت هایی مانند تمرکز، کنترل تکانه ها، و تنظیم هیجانات را بیاموزند. درمانگران بازی با استفاده از اسباب بازی ها و فعالیت های مختلف، به بچه ها در یادگیری این مهارت ها کمک می رسانند.
• حمایت های آموزشی: در صورتی که کودک در مهدکودک یا محیط های آموزشی با مسائلی روبرو گردد، ضروری است با همکاری مربیان، برنامه های حمایتی و آموزشی متناسب با نیازهای کودک در نظر گرفته گردد.

تشخیص به موقع و مداخلات درمانی زودهنگام در بچه ها نوپا مبتلا به ADHD بسیار حائز اهمیت است. این مداخلات می توانند باعث بهبود علائم، تقویت مهارت های رشدی، و افزایش کیفیت زندگی کودک در آینده شوند.

تشخیص بیش فعالی در بچه ها نوپا روندی محتاطانه و تخصصی است. والدین و متخصصان با همکاری یکدیگر می توانند به درک بهتر رفتارهای کودک و تشخیص احتمالی ADHD دست یابند. تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی مناسب، کلیدی برای داشتن آینده ای روشن برای بچه ها مبتلا به ADHD است.