پیشگویی مرگ و زندگی با هوش مصنوعی - تور آسیایی ارزان

غزال زیاری: سازندگان Life2vec به دور از هرگونه جذابیت جنجالی، در پی آن هستند تا الگوها و روابطی را کشف کنند که برنامه های یادگیری عمیق بتوانند به پیش بینی طیف وسیعی از رویدادهای زندگی سالم و اجتماعی بپردازند.

سان لمن، استاد دانشگاه فنی دانمارک و یکی از نویسندگان مطالعه اخیری که در مجله Computational Science منتشر شده در این رابطه گفت: این یک چارچوب بسیار کلی برای پیش بینی زندگی انسان است که می تواند هر چیزی را در جایی که داده های آموزشی وجود دارد پیش بینی کند. از نظر لمن، امکانات در این زمینه بی انتها هستند.

او ادامه داد: با این روش می توان نتایج سلامت را پیش بینی کرد. بنابراین می توان باروری یا چاقی را پیش بینی کرد و یا شاید بتوان پیش بینی کرد که چه کسی در آینده سرطان خواهد گرفت و یا چه فردی سرطان نخواهد گرفت و در عین حال می توان پیش بینی کرد که شما چه زمانی ثروتمند خواهید شد.

این الگوریتم از فرآیندی مشابه با ChatGPT استفاده می نماید؛ اما به تحلیل متغیرهای موثر بر زندگی، مثل تولد، تحصیلات، مزایای اجتماعی یا حتی برنامه های کاری می پردازد.

اعضای این تیم در تلاشند تا نوآوری هایی که الگوریتم های پردازش زبان را قادر می سازد تا تکامل و پیش بینی پذیری زندگی انسان ها را براساس توالی رویدادهای دقیق آنالیز می نماید، با هم تطبیق دهند.

لمن در این باره گفت: از یک منظر، زندگی صرفا دنباله ای از رویدادهاست: انسان ها به جهان می آیند؛ به پزشک اطفال مراجعه می کنند، به مدرسه می روند، به شهر جدیدی نقل مکان می کنند، ازدواج می کنند و همین گونه روند زندگی ادامه دارد.

سوءاستفاده فریبکاران از این ایده

در این میان، معرفی این برنامه، ادعاهایی درباره ساخت ماشین حساب مرگ را ایجاد کرد و بعضی از سایت های فریبکار، مردم را به استفاده از برنامه هوش مصنوعی برای پیش بینی امید به زندگی (در ازای دریافت اطلاعات شخصی افراد) فریب دادند.

حالا محققان به این نکته اشاره نموده اند که این نرم افزار، کاملا خصوصی است و در حال حاضر در اینترنت و یا حتی جوامع تحقیقاتی گسترده تر در دسترس نیست.

آنالیز اطلاعات آماری شش میلیون نفر

مبنای ساخت مدل life2vec، دریافت داده های بیش از شش میلیون فرد ناشناس دانمارکی است که به وسیله آژانس رسمی آمار دانمارک جمع آوری شده و با تجزیه و تحلیل توالی رویدادها، می توان نتایج زندگی افراد را تا آخرین نفس پیش بینی کرد.

این الگوریتم در 78% موارد، در پیش بینی مرگ درست عمل کرد. در پیش بینی اینکه فردی برای زندگی به شهر یا کشور دیگری می رود، در 73% مواقع پیش بینی ها درست از آب عایدی.

لمن در این باره شرح داد: ما به مرگ و میر زودرس نگاه می کنیم. یک گروه بسیار جوان بین 35 تا 65 سال را در نظر می گیریم و سعی می کنیم تا براساس یک دوره هشت ساله بین سال های 2008 تا 2016 پیش بینی کنیم که آیا فردی در 4 سال بعد می میرد یا خیر. این مدل می تواند عملکرد خیلی خوبی داشته باشد؛ خیلی بهتر از هر الگوریتم دیگری.

به گفته محققان، تمرکز بر روی این بازه سنی (که آمار مرگ و میر در آن کمتر است)، به آنها اجازه می دهد تا قابلیت مورد اطمینان بودن الگوریتم را آنالیز کنند. البته این ابزار هنوز برای استفاده در خارج از یک محیط تحقیقاتی آماده نیست.

لمن در این رابطه گفت: در حال حاضر این یک پروژه تحقیقاتی است که در آن در حال آنالیز چیزهای ممکن و غیرممکن هستیم. او و دستیارانش در عین حال می خواهند نتایج بلندمدت و تاثیر ارتباطات اجتماعی بر زندگی و سلامتی افراد را آنالیز کنند.

مقابله عمومی

از نظر محققان، این پروژه، در حقیقت وزنه ای علمی در برابر سرمایه گذاری های سنگین روی الگوریتم های هوش مصنوعی است که به وسیله شرکت های فناوری بزرگ ارائه می گردد. لمن در این باره گفت: آنها هم می توانند مدل هایی مثل این بسازند. اما آنها را به صورت عمومی در اختیار افراد قرار نمی دهند و در این باره حرفی نمی زنند. آنها این مدل ها را می سازند تا تبلیغات بیشتری را به شما بفروشند و یا به وسیله این تبلیغات، محصولات بیشتری به شما بفروشند.

پرنیل ترانبرگ دانمارکی که کارشناس اخلاق داده هاست به این نکته اشاره نموده که الگوریتم های مشابهی قبلا به وسیله مشاغلی مثل شرکت های بیمه مورد استفاده قرار می گرفت. او گفت: احتمالا آنها شما را در گروه هایی قرار می دهند و می گویند که شما یک بیماری مزمن دارید و این خطرات شما را تهدید می نماید. می توان از این ابزار برای تبعیض علیه ما استفاده گردد تا مجبور شوید حق بیمه بیشتری بپردارید. یا نتوانید از بانک وام بگیرید یا نتوانید از خدمات بهداشتی عمومی بهره ببرید؛ چون در هر حال قرار است که بمیرید.

اما زمانی که بحث پیش بینی مرگ می رسد، بعضی توسعه دهندگان قبلا سعی نموده اند تا چنین الگوریتم هایی را تجاری سازی کنند. ترانبرگ در این باره گفت: در اینترنت، ما ساعت های پیش بینی را می بینیم که نشان می دهند که ما چقدر پیر می شویم و بعضی از آنها، اصلا قابل اعتماد نیستند.

منبع: sciencealert

5858