بازی های ویدیویی چگونه می توانند به کاهش اضطراب کمک کنند؟ (پیوند بازی و روانشناسی)
به گزارش تور آسیایی ارزان، همه افراد ممکن است به دلایل مختلفی از جمله ترس از شکست، خجالت یا یادآوری رویداد های اضطراب آور دچار اضطراب شوند. در سال 2017، اضطراب به عنوان یک اپیدمی یا همه گیری توصیف شد زیرا اختلالات اضطرابی در حال حاضر شایع ترین اختلالات سلامت روان در جهان هستند. گفتنی است که تقریبا 117 میلیون نفر در سراسر جهان به اختلال اضطرابی مبتلا هستند و ششمین دلیل شایع ناتوانی یا معلولیت است.
اضطراب بیشتر بر رده سنی 15 تا 34 تاثیر می گذارد و دو استدلال اصلی برای اینکه چرا چنین است، وجود دارد. اولا این گروه سنی ممکن است تحت فشار شدید برای پیروزیت تحصیلی و مالی باشد که به نوبه خود منجر به افزایش کمال گرایی و انتظارات از خود می شود و هنگامی که این انتظارات برآورده نمی شوند، دوره هایی از بحران وجودی را تجربه می کنند که اضطراب آور است. ثانیا در جهانیی که ارتباطات به سرعت در حال تغییر است، افراد ممکن است بیش از همیشه از قضاوت شدن از طریق دیگران بترسند.
کاهش اپیدمی اضطراب به دلیل تاثیر منفی آن بر کار، تحصیل، سلامت و اجتماعی شدن بسیار مهم است. با این حال، با تحقیقاتی که نشان می دهد 50 تا 80 درصد از مردم برای اضطراب خود در پی کمک نیستند، محققان برای یافتن راه هایی برای کاهش اضطراب خارج از یک محیط بالینی به چالش کشیده می شوند. در این مقاله از تحقیقات زیادی برای نشان دادن اینکه چگونه بازی های ویدیویی می توانند به طیف وسیعی از اختلالات اضطرابی و راه های ناسالم مقابله با اضطراب کمک کنند، استفاده کرده و سپس این یافته ها در سطوح روزمره اضطراب اعمال کرده تا نشان دهیم که چگونه و چرا انجام بازی های ویدیویی در اوقات فراغت برای شما مفید است.
اثر تتریس
تتریس پرفروش ترین بازی ویدیویی در جهان است و میلیون ها نفر در دستگاه های بسکمک از جمله کنسول ها، رایانه های شخصی، ماشین حساب و حتی اسیلوسکوپ از آن لذت برده اند. پیروزیت گسترده تتریس باعث یک سری کارهای تحقیقاتی که به عنوان اثر تتریس شناخته می شود، شد. اثر تتریس به این موضوع اشاره دارد که بازیکنان تتریس به راه هایی فکر می کنند تا شکل ها را خارج از بازی مرتب کنند، حتی زمانی که می خواهند به خواب بروند. محققان دریافتند که این اثر با ضخیم بودن ماده خاکستری در مغز مرتبط است که به طور بالقوه نشان دهنده کارایی بیشتر مغز است. با این حال، آیا این تنها اثری است که تتریس می تواند بر مغز ما داشته باشد؟
گاهی اوقات مغز ما با ما مهربان نیست. پس از تجربه یک یا مجموعه ای از رویداد های آسیب زا، مغز ما ممکن است گذشته نما یا فلش بک هایی را تولید کند که باعث اضطراب ما می شوند. کسانی که خاطرات ناراحت کننده مکرر، غیرارادی و مزاحم را تجربه می کنند، ممکن است با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) روبرو شوند. در حالی که سیستم های سلامت روان تعدادی درمان مفید برای PTSD دارند، این سیستم به دلیل عدم کمک به مدت کوتاهی پس از تروما یا حادثه آسیب زا مورد انتقاد قرار گرفته است. در واقع افراد باید منتظر بمانند تا قبل از دریافت کمک به PTSD مبتلا شوند و بعد درمان شوند.
محققان راه هایی را برای کاهش فلش بک ها بلافاصله پس از مشاهده یک رویداد وحشتناک کشف کرده اند. تحقیقات با استفاده از یک گروه که PTSD نداشته اند، نشان داده که مصرف دارو های کاهش اضطراب می تواند تعداد دفعاتی که یک رویداد به خاطر آورده می شود را کاهش دهد. با این حال، ماهیت مصنوعی تروما مثلا دیدنی یک ویدیوی خشونت آمیز، کاربرد این تحقیق را برای افرادی که در زندگی واقعی متحمل حادثه های آسیب زا شده اند، محدود می کند. همچنین نگرانی هایی وجود دارد که کسانی که تروما را تجربه کرده اند ممکن است به مواد شیمیایی وابسته شوند و از عوارض جانبی دارو رنج ببرند. بنابراین، محققان شروع به جست وجوی یک روش بهتر و غیر شیمیایی برای کاهش فلش بک های پس از تروما کردند.
در نتیجه محققان به تتریس روی آوردند. در حالی که ما تتریس را به عنوان یک بازی ویدیویی سرگرم کننده می بینیم، محققان تتریس را به عنوان چیزی می دانند که مغز ما را مشغول نگه می دارد، زیرا ما دائما به نحوه چرخش و قرار دادن بلوک ها به شکل مناسب فکر می کنیم. با توجه به رابطه بین فلش بک های مکرر در مدت کوتاهی پس از تروما و ایجاد PTSD، نظریه ای برای اینکه چگونه تتریس می تواند در پیشگیری از PTSD مفید باشد، ایجاد شد.
این تئوری استدلال می کرد که پرت کردن حواس مغز با تتریس پس از سانحه، تعداد فلش بک ها را کاهش می دهد. فلش بک کمتر به معنای کاهش اضطراب و فرصت های کمتر برای برقراری رابطه بین فلش بک و احساس اضطراب است. البته این تئوری به این معنی نبود که فرد مجبور است تا پایان عمر خود تتریس بازی کند تا فلش بک ها را کاهش دهد، بلکه فقط در دوره ای کوتاه پس از سانحه می تواند رابطه بین فلش بک و اضطراب را تا حد زیادی قطع کند. برای اثبات این مفهوم، این نظریه در یک موقعیت مصنوعی مشابه مطالعات دارویی ذکر شده مورد آزمایش قرار گرفت. هنگامی که شرکت کنندگان پس از دیدن یک ویدیوی آسیب زا تتریس بازی کردند، فلش بک های ویدیو در مقایسه با گروهی که تتریس بازی نکرده بودند، کاهش یافت.
این همچنین در مطالعه ای مشاهده شد که تتریس را با یک بازی به سبک مسابقه سوال محور مقایسه کرد و نشان داد که توجه و استراتژی مورد نیاز بازی های ویدیویی است که با پیروزیت حواس شرکت کنندگان را پرت می کند. پس از پیروزیت آمیز بودن آزمایش اولیه، مطالعه ای با استفاده از تتریس روی افرادی که به دلیل تصادف رانندگی در بیمارستان بستری شده بودند، انجام شد. پس از انجام تنها 20 دقیقه تتریس در بیمارستان، شرکت کنندگان در هفته بعد نسبت به کسانی که بازی نکرده بودند، فلش بک کمتری را تجربه کردند. به طور کلی بازخورد شرکت کنندگان نیز بسیار مثبت بود. اگرچه تحقیقات تازهی هنوز در حال ظهور است، با این حال شواهد فعلی به تتریس به عنوان روشی آسان، ایمن، مقرون به صرفه، سرگرم کننده و پیروز برای کاهش فلش بک های مضر پس از حادثه اشاره می کنند.
بازی و اختلال اضطراب پس از حادثه
به عنوان بخشی از اپیدمی اضطراب، ما باید نگران این موضوع باشیم که مردم چگونه با اضطراب خود کنار بیایند. افراد ممکن است به طرق مختلف، از جمله لرزش پا یا جویدن ناخن، اضطراب خود را به شکل بیرونی نشان دهند و سعی کنند حواس خود را از آن منحرف کنند. با این حال، روش های مقابله با اضطراب می تواند خطرناک شود زیرا افراد ممکن است برای مدیریت اضطراب خود عمدا خودآزاری کنند. خودآزاری ممکن است به عنوان یک مکانیسم حفظ شود، زیرا به تبدیل درد عاطفی به درد فیزیکی کمک می کند، چیزی که ممکن است مدیریت آن آسان تر باشد.
برای جلوگیری از آسیب رساندن به خود، باید چیز سالم تری جایگزین آن کنیم. اگر کسی به جست وجو در اینترنت برای کمک در مورد چگونگی جلوگیری از آسیب رساندن به خود بپردازد، ممکن است به او گفته شود که کار هایی مانند حمام کردن یا دیدنی یک فیلم را انجام دهد. با این حال، این ها ممکن است به دو دلیل برای چیزی جدی مانند خودآزاری کاملا مؤثر نباشند. اولا طبق تحقیقاتی دیده ایم که چگونه فردی که در بیمارستان تنها می ماند برای خودش متاسف می شود. بنابراین تنها گذاشتن یک فرد بسیار مضطرب در وان حمام با افکارش ممکن است بهترین راه برای آرام کردن آن ها نباشد.
ثانیا وقتی دوره هایی از اضطراب را تجربه می کنیم، بدن ما هورمون استرس کورتیزول را تولید می کند که در پاسخ جنگ یا گریز ما نقش دارد. این انرژی ناشی از اضطراب بدن ما را تشویق می کند تا در پاسخ، کاری فیزیکی انجام دهد و با رفتار هایی مانند جویدن ناخن، تکان دادن پا و غیره سطح کورتیزول را کاهش دهد. بنابراین در حالت ایده آل، ما به یک مکانیسم کاهش دهنده اضطراب نیاز داریم که هم فکر و هم بدن ما را مشغول نگه دارد.
تحقیقات نشان می دهد که بازی های ویدیویی ابزار قدرتمندی برای پرت کردن حواس از اضطراب هستند. در مطالعه ای به بچه ها 4 تا 12 ساله یک بازی ویدیویی داده شد تا آن ها را از اضطراب قبل از عمل دور کنند. انجام یک بازی ویدیویی در حین دریافت داروی بیهوشی، به طور قابل توجهی اضطراب گزارش شده را در مقایسه با افرادی که حواسشان از طریق والدینشان پرت شده بود، کاهش داد. بازی های ویدیویی همچنین می توانند برای کاهش اضطراب در طول شیمی درمانی، فیزیوتراپی و سایر روش های پزشکی استفاده شوند. محققان ایده ارائه درمان کاهش اضطراب را از طریق یک بازی ویدیویی آزمایش کردند. با توجه به اینکه شروع اختلالات اضطرابی در دوران نوجوانی افزایش می یابد، یک بازی ویدیویی توسعه یافت و بعد از مدرسه برای نوجوانان اجرا شد.
بازی ذکر شده یک اثر Dungeon Crawling اول شخص است که در آن بازیکنان اتاق هایی با موضوع خشم، ناامیدی و ترس را کاوش می کنند. هر اتاق یک استاد دارد که به شرکت کنندگان می آموزد که چگونه با هر احساسی با خیال راحت برخورد کنند. این بازی توانست علائم اضطراب را در نوجوانان کاهش دهد و شرکت کنندگان گزارش دادند که بازی مجذوب کننده تر از صحبت کردن صرف در رابطه با این مسائل است. در واقع به نظر می رسد که نه تنها بازی های ویدیویی راهی ساده برای کاهش اضطراب هستند، بلکه می توانند برای کسانی که در صحبت کردن درباره احساسات خود مشکل دارند نیز مفید باشند.
به طور کلی بازی ها راه حلی ایده آل در تلاش برای یافتن مکانیزمی هستند که هم فکر و هم بدن را به خود مشغول کند. شواهد نشان می دهد که بازی های ویدیویی به جای تمرکز بر اضطراب، فکر ما را مشغول می کنند و دست های ما آنقدر مشغول بازی می شوند که به خودمان آسیب نمی رسانند. با ماهیت قابل دسترس بازی های موبایل و کنسول های، توقف و شروع بازی در هر زمان که لازم باشد، آسان است. ژانر های خاصی از بازی ها نیز ممکن است مزایای بیشتری داشته باشند. به عنوان مثال بازی های موزیکال به دلیل پخش موسیقی شاد و در عین حال تمرکز بر نت ها، روحیه ما را بیشتر بهبود می دهند.
بازی و اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی به عنوان ترس مداوم از موقعیت های اجتماعی به دلیل ترس از قضاوت و تحقیر از طریق دیگران تعریف می شود. در حالی که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است برای به حداقل رساندن اضطراب از ترک خانه اجتناب کنند، این می تواند کیفیت زندگی آن ها را مختل کند. همانطور که می توانید تصور کنید، اضطراب اجتماعی به یک شبکه حمایت اجتماعی ضعیف و انزوا مرتبط است. صحبت کردن با دوستانمان بدون ترک خانه راحت تر از همیشه شده است. فرضیه ثروتمند ثروتمندتر می شود استدلال می کند که افرادی که به صورت آفلاین محبوب هستند، به دلیل عواملی مانند معرفی دوستان یکدیگر در رسانه های اجتماعی، دوستان بیشتری پیدا می کنند. این فرضیه استدلال می کند که افراد مضطرب اجتماعی به دلیل نداشتن دوستانی که یکدیگر را معرفی می کنند، حلقه های اجتماعی آنلاین و آفلاین ضعیفی دارند.
با این حال، این امکان برای افراد مضطرب اجتماعی وجود دارد که از طریق جوامع آنلاین بازی برای خود دوستانی پیدا کنند. هنگام برقراری ارتباط با افراد به صورت فیزیکی، افراد مضطرب اجتماعی از این واقعیت آگاه هستند که ممکن است خیلی سریع صحبت کنند، لکنت زبان داشته باشند یا عرق کنند. این موارد آن ها را تشویق می کند که باور کنند از نظر اجتماعی ناتوان هستند و به نوبه خود از صحبت با دیگران اجتناب کنند. از آنجایی که جوامع آنلاین از این نظر برای ارتباط راحت تر هستند، این افراد مضطرب را تشویق می کند تا به آرامش برسند و شخصیت واقعی خود را در محیط آنلاین نشان دهند. پس از دوست یابی از طریق چت، انتقال آن به گفتار ممکن است آسان تر از صحبت کردن در حضور فیزیکی افراد باشد. به نوعی دوستی از قبل ایجاد شده است، بنابراین لازم نیست نگران تاثیر اولیه نامناسب باشید. در کنار جوامع بازی، تحقیقاتی در مورد اینکه افراد از طریق بازی های آنلاین چه اندازه با یکدیگر دوست می شوند، اجرا شده است. در مطالعه ای روی 912 بازیکن آثار MMORPG، مشخص شده که تقریبا 75 درصد بازیکنان از طریق بازی دوستان خوبی پیدا کرده اند.
در واقع بازیکنان به طور میانه با انجام یک بازی MMORPG هفت دوست خوب پیدا کرده و تقریبا 30 درصد از شرکت کنندگان از طریق بازی با شریک عاطفی خود آشنا شده اند. این دوستی های آنلاین در جلسات ملاقات حضوری به اوج می رسد، به طوری که 43 درصد از شرکت کنندگان با دوستان آنلاین در گردهمایی های آفلاین ملاقات کرده اند. دو یافته جالب در مورد کیفیت دوستی های آنلاین نیز بدست آمده است. طبق نتایج بدست آمده، 45.6 درصد از شرکت کنندگان اظهار داشته اند که دوستان آنلاین خود را از نظر کیفیت دوستی با دوستان آفلاین خود مقایسه می کنند. همچنین 39 درصد از شرکت کنندگان گفته اند که در مورد مسائل حساس زندگی با دوستان آنلاین خود صحبت کرده اند؛ مسائلی که از مطرح کردن آن با دوستان آفلاین خود اجتناب کرده اند.
در زمینه اضطراب اجتماعی نیز این یافته ها امیدوار کننده است. در جهانیی که ثروتمندان اجتماعی از طریق رسانه های اجتماعی ثروتمندتر می شوند، بازی های آنلاین و جوامع بازی می توانند دوستی های باکیفیت و حمایتگری را ارائه دهند. این دوستی ها می توانند به شما این امکان را بدهند که بدون ترس از قضاوت برای لکنت زبان یا سریع صحبت کردن، خودتان باشید. هنگامی که تاثیر خوبی از خود بر جای گذاشتید و نوعی دوستی برقرار کردید، ارتباط صوتی ممکن است آسان تر و اضطراب کمتری داشته باشد. این دوستی ها می تواند منجر به ملاقات های حضوری شود که افراد را تشویق می کنند که خانه خود را ترک کنند، بیشتر با مردم صحبت کنند و متوجه شوند که مورد قضاوت قرار نمی گیرند.
بازی و اختلال اضطراب فراگیر
تا به امروز شواهدی مبنی بر اینکه چگونه بازی می تواند به PTSD، اضطراب اجتماعی و خودآزاری ناشی از اضطراب کمک کند، ارائه دادیم. حال در ادامه به تاثیر بازی بر اضطرابی که ممکن است در زندگی روزمره با آن روبرو شویم، خواهیم پرداخت. طبق تحقیقات مختلف ثابت شده است که اضطراب ممکن است در میان کسانی که کمال گرا هستند، کسانی که هدفشان عملکرد خوب در حرفه و تحصیلاتشان است و کسانی که از قضاوت شدن از طریق دیگران می ترسند، رایج است. از طرفی به نظر می رسد که منبع این اضطراب ممکن است به دلیل چیزی به نام نشخوار فکری باشد. نشخوار فکری به صورت فکر کردن مکرر در مورد چیزی که علل پریشانی است، تعریف می شود. به عنوان مثال، اگر در خانه بوده و نگران این هستید که کوهی از کاغذهای اداری فردا ساعت 9 صبح به روی میزتان برسد، در حال نشخوار فکری هستید.
نشخوار فکری نه تنها برای سلامت روحی و جسمی ما مضر است، بلکه برای شغل و تحصیلات ما نیز مضر محسوب می شود. ما با نشخوار مداوم، بدن خود را در حالتی مضطرب نگه می داریم که ضربان قلب و فشار خون ما را افزایش می دهد. افزایش مکرر فشار خون می تواند به رگ های خونی، قلب و کلیه ها آسیب برساند. نشخوار فکری همچنین با افسردگی، فشار شغلی طولانی مدت و خستگی فکری مرتبط است. خستگی فکری به نوبه خود با مسائل مربوط به تمرکز، کاهش بهره وری و افت تحصیلی مرتبط است.
برای مبارزه با نشخوار فکری و فشار شغلی، مهم است که اجازه دهیم اوقات فراغت ما برای فراغت باشد و اجازه ندهیم که تحت سلطه اضطراب قرار گیریم. تحقیقاتی که در این مقاله مورد بحث قرار گرفت، نشان می دهد که بازی های ویدیویی راهی عالی برای دستیابی به این هدف هستند. بازی هایی که توجه و تمرکز ما را می طلبد، ما را از نشخوار فکری دور کرده و به ما امکان می دهد که در یک شرایط سرگرم کننده قرار گیریم. از طرفی غلبه بر چالش ها و موانع در یک بازی ویدیویی نیز می تواند به تقویت روحیه و حفظ انگیزه شما کمک کند.
همچنین اگر از بازی های آنلاین لذت می برید، این آثار مزیت های بیشتری را ارائه می دهند زیرا فرصت برقراری ارتباط با دوستان، بازی با دوستان آن ها و یافتن دوستان تازه آنلاین را خواهید داشت. در نتیجه پس از یک روز کاری سخت، شما و دوستان آنلاینتان می توانید حواس خود را حسابی از دغدغه های روزمره پرت کنید، با هم خوش بگذرانید و شاید حتی یکدیگر را به صورت حضوری ملاقات کنید.
منبع: PlatinumParagon
منبع: دیجیکالا مگ